Acılar ve Sevinçler

Zaman zaman hayatımızdaki bazı dostlarımızı eleştiriyorum.

Nedenlerini ise yazılarımda anlattım.download

Ancak dostluğun ne olduğunu en iyi bilenlerden biriyim.

Sıkıntılı günlerimde yanımda olanların ne kadar azaldığını bizzat gördüm.

Bir düşünür

” Dost benimle ölüme gidermisin diye sorulduğunda nasıl değil ne zaman diyendir” demiş.

Bu konuda önem verdiğim önemli bir düşünür de Nietzsche dir.

Üstad

”  Acıların bölüşülmesi değil, sevinçlerin bölüşülmesidir dostluğu yaratan.” diye buyurmuş.

Ailenden bir vefat olur cami dolar.

Acını paylaşmak isteyen herkes oradadır.

Ancak yaşadığınız sevinçleri bir düşünün.

Sevincini paylaştığın dostlarının önemli bir kısmı bu duyguna aynı şiddetle pek katılmaz.

Sebebi biraz kıskançlık biraz da kendisinin öyle bir imkanının olmamasıdır.

Örnek mi istersiniz?

Hamilesiniz

Bir türlü bir evlat sahibi olamayan  dostlarınızı bir düşünün.

Veya yeni bir ev aldınız.

Maddi imkanları sınırlı olan dostlarınızı bir aklınıza getirin.

Bu konuda rahmetli eşimin davranışları beni hep etkilemiştir.

Zaman zaman yurt dışına birlikte yaptığımız seyahatler ile ilgili olarak dönünce pek konuşmazdı.

Benim yapımı bildiği için de

” Şuraları gezdik, şunları yedik, şunları aldık aman deme” derdi.

İnsanları benden daha iyi tanırdı.

Dostlar böyle , peki dostluk nasıl derseniz.

Ona da Goethe cevap versin.

” Elinde hava, ışık ve dost sevgisi kaldıysa üzüntü çekme.” diyor Usta.

Galiba asıl önemli olan tam da bu.

Bunu da pek akıldan çıkarmamak gerek.

 

Yorum yapın