Bu gün evliliği yazmak istiyorum.
Bekara karı boşamak kolay mealinde bir yazı yazmamı herhalde kimse beklemiyordur.
Değinmek istediğim evlilik süresince yaşananlar.
Düğün işin sadece başlangıcı.
Salon tutarsın , gelecek hediyeler ve zarflar ile takılar için de güvenilir birini görevlendirirsin.
İşlem tamam .
Kesersin düğün pastasını , kolları birbirlerinin içinden geçirirsin içersin meşrubatı.
Sonra gündelik hayata dönersin.
Hadi bakalım kolay gelsin.
Başlarsın hayalindeki hayatı aşındırmaya .
Bir süre sonra , kafa olarak , damat Halep’ te gelin Şam’ da.
Ne umdum ne buldum moduna girersin.
Genellikle bu söylediklerim ülkenin orta halli kesimlerine az uğrar.
Çünkü genellikle onların beklentileri çocuk sahibi olmak ve karınca kararınca geçinmektir.
Zaten çoğu da ailelerin çizdiği yolda araba sürer.
Ancak diğerleri
Onlar arasında önce kendileri sonra aileleri arasında benim yoğurdum tatlı mücadelesi başlar.
Çiftler eşlerinin hep diplerinde olmasını isterler.
Arada bir arkadaşları ile zaman geçirmek isteyenler bu durumdan negatif etkilenir.
Bayramlarda ilk beni ziyaret edecek diye tutturan aileler yangına körükle giderler.
Bu nedenle evlilikte zaman zaman çiftler kendini yalnız hissederler.
Bunu Anton Pavlovic Cehov çok iyi analiz etmiş ve
” Eğer yalnızlıktan korkuyorsanız evlenmeyin.” demiştir.
Ancak bu konuda galiba biraz takıntılı
” Erkekler hür ve eşit olarak doğarlar, ancak daha sonra bazıları evlenir.” tespiti de ona ait.
Yazdıklarım ve verdiğim örnekler beni evlilik düşmanı gibi göstermemeli.
Tam 41 yıllık mutlu bir beraberliğim oldu.
Ancak rezil bir hastalık bize 41 buçuk kere maşallah dedirtmedi.
Evlilik iyidir.
Bana pek inanmazsanız Amerikalı aktör James Garner’e kulak verin.
O ” Evlilik orduya yazılmak gibidir. Kışlada herkes şikayet eder ama “tezkere” bırakıp, kalanların sayısı o kadar çoktur ki ” diyor.
İşin doğrusu tam da budur.