” Biz aslında karşımızdaki insanı sevmiyoruz. onun bizde yarattığı duyguyu, heyecanı, hissi seviyoruz. sevgiyi değil, sevilmeyi seviyoruz; işte insan bu kadar bencil ” diyor Friedrich Nietzsche.
Yalnız kendini düşünen, kendi çıkarını herkesinkinden üstün tutan bencil sözcüğü, Yeni Türkçe döneminde egoist sözcüğüne karşılık türetilmiştir.
Antik çağlardan beri dini, felsefi, psikolojik, ekonomik ve biyolojik açıdan çeşitli sorgulamalar yapılmış bencillik, ben’in önemi, bencil olmamak konularında çeşitli görüşler dile getirilmiştir.
Filozofların genellikle söylediği şey kişinin en iyi olanı topluluğun iyiliğini düşünerek edineceğidir.
Psikolojide empati eksikliğinden kaynaklı bir bencillik anlayışı vardır.
Aile ve çocuk; Kadın ile erkek arasındaki bencillik- özgecilik çekişmesi en tartışmalı alanlardandır.
Bencillik kişilik problemidir.
İnsanın kendine zarar verir.
Hiç unutulmasın.
Hepimiz sayesinde birimiz yaşar.
Yazdım yazdım da bir şey değişir mi?
Ben ümitsizim.
Sebebi ise Brachvogel’in tespitinde gizli.
” Bir tek insan yoktur ki bencil olmasın” diyor Usta.