Bu gün konumuz arkadaşlık.
Bu konuda en çarpıcı söylem Ethel Watts Mumford tarafından yapılmış.
O
” Akrabalarımız tanrı’nın vergisidir, çok şükür ki arkadaşlarımızı biz seçeriz.” diyor.
Çocuklukta beklentiler tamamen çıkarsız ve sıcak ilişkilere dayalı ama zaman geçtikçe şartlar değişiyor.
İşin içine okul girince doğal olarak genel kültür ve eğitim seviyeleri ön plana çıkıyor ve arkadaşlık ile ilgili beklentiler şekil değiştiriyor.
Ve sonunda iş hayatı. Burada işin içine bir de para yani varlık ve iş hayatındaki başarı ve statü giriyor.
Çok anlamlı bir özdeyiş vardır.
” Arkadaşlık kuvvetli bir bağdır. Paraya ihtiyaç olunca başvurulmazsa, ömür boyu sürer.”
Bir çok arkadaşlık kişilerin zaman içinde gelir ve statülerindeki değişiklik nedeni ile bitmiştir.
Ve bu tip ayrılıklar kavga ve itişme ile değil aranmamak şeklinde gerçekleşir.
” Yokluğunuzu hissetmeyeni, varlığınızla rahatsız etmeyin.”
Bana inanın dostlarım hayatın herhangi bir evresinde bu durum rahatsız etmeyen tarafından değil fakat bir şekilde farketmeyen tarafından hatırlanır.
Bunu Cenap Şahabettin Usta ne güzel anlatıyor.
” Gariptir, yükü çeken manda ses çıkarmaz da kağnı inler “