Benim hayatın ilerleyen evrelerinde hayattan beklentilerim çok abartılı olmamıştır.
Ancak çocukluğumda biraz duracaksın.
İlkokul Yaşlarımda hayalim her sabah yastığımın altında 50 lira bulmaktı.
İster tokgözlülük ister aile yapısı deyin , o gün harcayacağım paranın yerine konması bana yeterdi.
Her gün yeni bir 50 liram olsun dünden artan param da cebimde kalsın demezdim.
Çocukluk işte
Hiç unutmam çok seneler evvel çocuklarıma Viyana’dan , Türkiye’ de olmayan , uzaktan kumandalı bir araba getirmiştim.
Çocuklar alt komşumuzun oğluna arabayı verip , onun bir makarayı tele takarak yaptığı arabayı alıp onunla oynadılar.
O zaman anladım ki çocukların kendi isteklerinin ne olduğunu sormak ve bu paralelde kendi ayakları üzerinde durmalarını sağlamak doğru.
Zamane babalarını uyarmak isterim.
Ben yapamadım siz yapın
” Hiçbir şey ayağınıza gelmez; en azından iyi olan hiçbir şey. her şeyi gidip almanız gerekir.” diyen
Charles Buxton’u hatırlayın.
Bırakın çocuklarınız kişiliklerini geliştirsinler.