Hafta sonu yazılarımı çok seviyorum gerekmedikçe siyaset yok konu hep insan ve Goethe’nin lafı ile ” Zum Schönen, zum Guten, zum Wahren” .Almanca bildiğim belli olsun diye yazdım. Yani ” Güzele, İyiye,Gerçeğe ” diyorum.
Minkeos da kendini beğenmiş ukalanın önde gideniymiş diye düşünenler çıkabilir,kısmen doğrudur ancak ben okuduğunuz satırları bu günkü bloğuma antre olarak yazdım. Antre giriş demek.
Bu yazıyı okuduktan sonra gelip evimi taşlayıp camı çerçeveyi indirmek isteyenler hiç yeşillenmesinler. Ben 11. katta oturuyorum.
Konuya bir usta ile başlamak istiyorum.
Aristo : ” Kendini olduğu gibi kabul etmek istemeyen tek varlık insandır ” diyor.
Aklıma Bülent Ersoy geldi. Kendisinin pek öyle Osmanlı Devleti ile aynı yaşlarda imiş gibi yaptığı ağdalı konuşmalarına boş verin. Henüz 60 yaşındadır. Kim ne derse desin tam da Aristonun tanımına uygun olarak davranmış ve Bülent Hanım olmuştur.
Kendisinin inandıkları adına verdiği hayat mücadelesine elbette saygı duyulmalıdır. Ancak Cicero’nun dediğini de göz ardı edemeyiz.
Cicero ” İnsan ne kadar yükselirse, gönlü o kadar alçalmalıdır” diyor. Bu nedenle Sayın Ersoy’a ben biraz frene basmasını öğütlemek isterim.
Benzer davranışları gösteren insanların, etrafınıza dikkatle baktığınızda, ne kadar çok olduğunu göreceksiniz.
Sanat , iş ve siyaset dünyasına şöyle bir bakın herkes kendine göre fevkalade akıllıdır.
Akıllı olduğuna inanmış birini akıllı kılmaya çalışmak ise boşa vakit harcamaktır. Bunu ünlü filozof Eflatun da tesbit etmiş ve ” Bir insanın akıllı olmasına bir şey dediğimiz yok.Yeter ki; aklını başkalarına kabul ettirmeye çalışmasın” demiştir.Sanat ve iş dünyasındakileri hadi bir tarafa bırakalım. Ancak siyaset dünyasındakileri bütün ülkeyi ve topluma zarar verme riskleri dolayısıyla daha dikkatli incelemek zorundayız.
Goethe ” En tehlike insanlar yarı deliler ve yarım akıllılardır.” diyor. Peki bu herkesin içini ürperten eylem ve söylemlerini nasıl düşüncesizce kullanıyorlar. Onun cevabını da Bertrand Russel vermiş.
“Dünyanın sorunu, akıllılar hep kuşku içindeyken aptalların küstahça kendilerinden emin olmalarıdır.”