İnsanın zaman içindeki değişimini ifade eden bir deyişi bu gün sizlere sunmak istiyorum.
“Bir müddet ne kimseyi unuttum ne de affettim, daha sonra affettim ama unutmadım, çok sonra hem affettim hem unuttum, şimdi yola devam ediyorum.”
İnsanın zaman içinde nasıl törpülendiğini göstermesi açısından bu tespit çok önemli.
İyi midir kötü müdür ben bilmem
Ancak yanlış mıdır doğru mudur bu tartışılmalı
Ve tabii ki nedenleri
Öncelikle şunu kabul etmek lazım.
İnsan bir garip makine .
Ayrıca tam bir nalıncı keseri
Hep kendine yontuyor.
Minkeos olarak filozof kimliğim ile söylediğim gibi
” İnsan homo economicus değil homo egoismustur. ”
Böyle bir kişiliğin ayrılıklarda kendini haksız görebilmesi mümkün mü?
İş hayatımda birlikte çalıştığım arkadaşlarıma hep şunu söyledim.
” Eğer bir hata yaptınız ise onu kafanıza takmayın.
Nasıl ise artık ortadan kaldıramazsınız.
Aynı hatayı tekrarlamayın yeter.”
Ancak insan ilişkilerinde bunu yapmak zor.
İtişmişsiniz kakışmıssınız sonunda bir yere gelmişsiniz.
Tam sevgilinizle veya eşinizle aranız düzelmiş, işler tıkır tıkır yürüyecek zaman gelmiş.
Ah o insan egoizması var ya
Ben haklıyım saplantısı
Başka bir sıkıntı basar insana.
Affettim veya unuttum dersiniz ama
Sanki içinizde işi zora sokmak gibi bir dürtünün baskısını hissedersiniz
Hani bir şey batar ya aynı o.
Mutluluğa epey sıkıntı yaratır.
Örnek isterseniz gençler için veremem.
Ancak benim yaşımdakiler için bir şeyler söylemem mümkün.
Birlikte bu kadar sene yaşamak
Acısı ile tatlısı ile yaşlanmak
Bu mutluluğa taş koymayın
Tek kalınca çok acıtır.