Eşimin anneannesi zaman zaman Bursa’dan kalkıp kızına gelir bir süre onda kalırdı.
Ben hep mizah anlayışım yüksektir derim ya.
Gene bir ziyaretinde meşhur olan dangalaklığımla
” Hacı Anne , bu kadar uzun bir ömür nasıl geçti?” diye sormuştum.
O zaman 92 yaşındaydı.
” Kafamı sağdan sola çevirene kadar püf diye geçti damat ” diye cevap almış ve gülümsemiştim.
70 inci yaşımdan gün aldığım bu günlerde böyle bir soru bana sorulsa inanın vereceğim cevap aynı olurdu.
Bu satırları okuyanların yuh yani dediklerini duyar gibiyim.
Fikrimin haklı olduğunu kanıtlamak için
” Düşün hayatınızın uykuda geçen 1/3 ünü, kişiliğinizin başkaları tarafından yönetildiği yıllarınızı , sağlığınıza endeksli yapamadıklarınızı geriye kaç yıl kalır yahu!” gibi bir savunma yapacağımı her halde beklemezsiniz.
Düşüncem bunun tam tersidir.
Oscar Wilde diyor ki
” İnsanların yüzde doksanı yaşamazlar, sadece vardırlar.”
Söylediğim tam da budur.
Sadece yaşadıklarınızı hayat , var olduğunuz süreyi ise püf olarak kabul edin.
Bakın bakalım kaç yıl yaşamışsınız?
Sırtınızı Charles Bukowski’ nin tespitine dayayın.
” Hepimiz ölümü beklerken vakit öldürüyoruz sadece ” diyor Usta.
Sizlere önerim şudur.
Hayatınızı bu gün resetleyin ve kendinize yeni bir sayfa açın.
Artık gününüzü vakit öldürmekle geçirmeyin.
Bu güne kadar geçirdiğiniz püfleri geri getirmeniz olası değil.
Ancak bu günden sonra hayatınızın püflerini minimumda tutmanız mümkün.
Yeni hayatınızı maksimum hayat minimum püf mantığı ile geçirmenizi bütün kalbimle dilerim.