İnsan hayatı aramakla geçer.
Seveceği insanı arar, mutluluğu arar, varlıklı olmayı arar.
Arar da arar.
Aramasına arar da bulur mu?
Şüpheliyim.
Öncelikle aradığının ne olduğu hakkında tam bir fikri yoktur.
O da olur bu da olur modundadır.
Bu konuda Claude Bernard’ ın bir tespiti var.
” Aradığını bilmeyen bulduğunu anlamaz.” diyor Usta.
Eğer doğru ise , tam bulmuş iken durmayıp yanından geçiyoruz.
Sonra?
Bulduğunla yetinmemek insanı biraz zora sokuyor.
Bu konuda Charles Bukowski’ nin bir deyişini hatırlatmak isterim.
” Tünele girdiğinizde dikkat edin dostlarım, umut sandığınız ışık tren farı olabilir!-” diyor.
Ömrünün epeyce büyük bir kısmını geride bırakmış biri olarak sizlere sadece şunu söyleyebilirim.
Arayacaksınız , bulduğunuz ne olursa yetinmeyeceksiniz, aramaya devam edeceksiniz.
Görebildiğim kadarı ile herkesi mutlu edecek bir ilaç yok.
Bu düşüncemi kuvvetlendiren önemli bir yazar da var.
” Yaşam, çok zalim bir öğretmendir. Önce sınav yapar,sonra dersi verir.
diyor André Gide